دکتر مهرداد عنبریان دارای مدرک دکتری بیومکانیک ورزشی و 13 سال سابقه مدیریتی در تربیت بدنی دانشگاه بوعلی سینا و همچنین 11 سال در دبیرخانه مناطق ورزشی میباشد.

به گزارش روابط عمومی سازمان امور دانشجویان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گفتگو با دکتر عنبریان اهم فعالیت های صورت گرفته در منطقه (دبیرخانه) در سال 1398، مسابقات منطقه (انتخابی پانزدهمین المپیاد فرهنگی-ورزشی سال 1399 گیلان) در 12 رشته دختران و 13 رشته پسران برگزار گردید که متأسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مسابقات مابقی مسابقات به آینده موکول شده است. همچنین برگزاری 2 کارگاه آموزشی ویژه کارشناسان و مدیران منطقه ( آشنایی با سامانه و .....) و 3 جلسه شورای مدیران تربیت بدنی دانشگاه های منطقه در سال 1398 انجام شده است.

 آیا ساختار فعلی دبیرخانه مناطق رابرای مدیریت فعالیتهای ورزشی دانشگاه مناسب می بینید؟

ساختار و ادامه کار دبیرخانه های ورزشی مناطق (که در حال حاضر ده منطقه است) فراز و نشیب های زیادی را تجربه کرده تا به امروز رسیده است. البته روند رو به جلو بوده است. هدف اصلی هم بالابردن مشارکت دانشجویان در فعالیت و رقابت های ورزشی بوده است. این ساختار (منطقه ای) سبب شده است که تعداد زیادی از دانشجویانی که قابلیت های مهارتی و ورزشی بالایی (در طراز ورزش دانشجویی) هم ندارند، فرصت شرکت در رقابت های رسمی (منطقه ای) را در طول دوران دانشجویی خود تجربه کرده و قطعاً با انگیزه بیشتری به حرکت و فعالیت های ورزشی بپردازند.

بطور قطع در برابر محاسن و موفقیت های منطقه در دستیابی به اهداف خود، ضعف هایی هم وجود دارد. برای مثال عدم توازن و قدرت ورزشی موجود در مناطق مختلف، بنوعی در سطح کیفی رقابت های المپیاد فرهنگی-ورزشی اثرگذار خواهد بود. صرف نظر از سهمیه محدود و مازادی که وجود دارد عمدتاً هر منطقه یک سهمیه برای حضور در المپیاد قهرمانی دارد. برخی مناطق بطور کلی و یا در رشته های ورزشی خاصی بسیار قدرتمند هستند و به دلیل شرایط تساوی با مناطق ضعیف تر از سهمیه مساوی برخوردارند؛ که در سطح کیفی المپیاد موثر خواهد بود. البته اصلاح نقایص و مشکلات از این دست، در سیاست های اداره کل تربیت بدنی وجود دارد که طی جلسات تخصصی و شورای دبیران مناطق ورزشی دائم در حال بررسی و درنتیجه اصلاح ساختار هست.

بنظر بنده، مشکل یا بهتر عرض کنم دور ماندن ورزش دانشگاه ها از مأموریت اصلی خود همانا توسعه مشارکت حداکثری دانشجویان یا بهتر بگویم دانشگاهیان در فعالیت های ورزشی است. که در این بخش عمومی کردن ورزش در دانشگاه ها مد نظر است. این مشکلی است که با توجه به ماهیت ورزش در دانشگاه ها، مجموعه به هم پیوسته ای از عوامل در آن نقش دارند که از آن جمله می توان به مشکلات ساختاری تربیت بدنی دانشگاه ها، عدم شناخت کافی برخی مسئولان و دانشجویان از اهمیت ورزش، بعضاً وجود کمبودهای زیرساختی و فضاهای ورزشی مناسب بویژه برای بخش بانوان، عدم برنامه ریزی مبتنی بر واقعیت ها و نیاز ها در برخی از مدیریت های تربیت بدنی دانشگاه ها، حرکت کند تربیت بدنی دانشگاه ها در ارائه رشته ها و حمایت و ارائه ایده های ورزشی جذاب و به روز، عدم دسترسی آسان به تجهیزات و اماکن ورزشی برای دانشجویان و موارد مشابه اشاره کرد. به زعم بنده برای رفع این مشکل، نیاز به بهره گیری از توانمندی پژوهشی دانشگاه ها برای تدوین برنامه راهبردی توسعه ورزش در دانشگاه ها است که بر اساس آن بتوان سیاستگذاری و ارائه برنامه های عملیاتی را منطقی تر انجام داد. در کلام کلی اینکه فرهنگ ورزش کردن نه تنها در دانشگاه ها بلکه در کل کشور باید شکل بگیرد.

تعامل ان دبیرخانه با اداره کل تربیت بدنی را چگونه ارزیابی می کنید؟

پاسخ این سئوال را باید مدیرکل محترم تربیت بدنی و همکاران پرتلاش این اداره کل بدهند. اما تلاش دبیرخانه منطقه 4 این بوده و هست که تا حد مقدورات تابع اجرای برنامه های اداره کل باشد و بعنوان بازوی اجرایی در کلیه حوزه ها اعم از اجرایی و فکری باشد.

با توجه به شرایط موجود (شیوع کرونا)،آیا به منظور انجام فعالیتهای ورزشی دانشجویان در خانه برنامه ای از سوی دبیرخانه یا دانشگاه های ذیربط منطقه پیش بینی و صورت گرفته است؟

پرداختن به این امر ضروری است. اما اینکه دبیرخانه منطقه 4 برنامه مدونی برای این موضوع داشته باشد، متأسفانه خیر و این ضعفی برای ما محسوب می شود. اما از سوی برخی از دانشگاه های منطقه این کار برای دانشجویان و همکاران موردی صورت گرفته است. همچنین تا آنجائیکه که اطلاع دارم، از سوی برخی مراجع ورزشی و سلامتی و نیز همکاران تحصیل کرده تربیت بدنی و عمدتاً از طریق شبکه های اجتماعی این کار در غالب فعالیت های ورزش در خانه یا آشنایی با شیوه تمرینات حرکتی صورت گرفته است.